2021 yılının ikinci gününün ana haberlerinden biri, esasında birkaç haftadır varlığı bilinen ve ilk defa İngiltere'de tespit edilen mutasyonlu Corona virüsünün Türkiye'ye gelen 15 kişide tespit edildiğine ve bu nedenle Birleşik Krallık'tan Türkiye'ye girişleri geçici olarak yasaklandığına dairdi.
Aşı haberleri ile birlikte kendi geleceğimize, Dünya'nın geleceğine dair umutlanmak istiyorum ama gelişmeler her gün yeni yaşam düzenimizin ya da kısıtlanmış yaşamımızın daha çok uzun zaman sürebileceğini gösteriyor. Daha önceleri virüsün etkilerinin bitiş tarihini 2021 yılının yaz ayları ya da 2021 yılının sonu olarak verenler şimdi 2024 yılından bahsetmeye başladılar. Ve bu ihtimal gerçeklikten çok da uzak görünmüyor.
Ve insan bu kadar uzun yıllar boyunca nasıl korunabilir, bunu bilemiyorum. O nedenle, her geçen gün, belirsizliğin uzunluğunu sindirmeye başladıkça, önceliklerim konusunda da daha netleşmeye başlıyorum. Devam edebilmemizi sanki önceliklerimizi doğru belirleyebilmemiz sağlayacak.
Öncelikler ve tedbirler sadece fiziksel tedbirlerimize dair değil. Esasında bizi güçlü tutacak, devam etmemizi ve bu süreci aşmamızı sağlayacak olan şeylerin büyük çoğunluğu duygu ve düşünce dünyamıza dair. Ve bu dünyaları besleyen ya da zayıflatanlara.
Geleceğe bakabilmek için geçmişi irdelediğim günler, hayatımdaki iyi insanları, nazik, düşünceli, sevgi dolu, dürüst, çalışkan, üretken, hoşgörülü ve şefkatli insanları korumanın, onların kıymetini bilmenin, onları sevmenin önemini tekrar tekrar hatırlatıyor. Ve affedici olmak bizi özgürleştiren bir davranış olsa da, etrafımızda devamla affetmek zorunda kaldığımız kalp kıran ve bunu umursamazlıkla yapan düşüncesiz ve bencil insanların yaşam ışığımızı zayıflatmasına izin verme zamanının bitmesi gerektiğini de görüyoruz.
Yeni yıldaki yeni yaşamımızda fiziksel tedbirler kadar duygusal tedbirlerimizi de almanın önemini hatırlayalım. Mümkün olduğunca ve mümkün olmasına gayret ederek kıymetimizi bilen ve kıymet verdiğimiz insanlarla yaşansın günlerimiz.
...
Yeni yılla birlikte bir çok düşünce aklımdan geçiyor. Kaybettiğim ya da sağlıkları için endişelendiğim yakınlarımın ve dostlarımın varlığı ve bendeki izleri ruhuma bu ve benzeri bir çok şeyi sanki fısıldayarak bana rehberlik ediyor.
