Ruhumuzun sesini duymak için kutsal mekanlara mutlaka ihtiyacımız var mı belki bilmek zor ama yine de bugün gezindiğim üç mekan bana dünyanın doğusunda yürekten sevdiğim Japonya'da, ve sanki ruhumun bir kısmının ait olduğunu hissettiğim Kyoto'da, derin bir huzur verdi. Yaşamın koşturmacasında duyulması zorlaşan seslere kapılara biraz daha araladı.
Bugün ki duraklarım arasında Shumei olarak bilinen Shinji Shumeikai'ın Kyoto Merkezi, Kyoto Tren İstasyonu'na yakın olan Higashi Hongan-Ji Tapınağı ve Ginkaku-ji Tapınağı vardı. Tarihin sayfaları arasındaki bu yolculuk ruhun seferlerine dair çok şey söylüyor.
Bu ayrılırken üzüldüğüm ve her geri dönüşümde yüreğime sevinç veren şehir sanki bu yıl daha önceki ziyaretlerimde bana göstermediği bir açıklığı gösteriyor. Son üç yıl içinde bu şehire bir çok defa gelme şansına kavuştum. Japonya'ya ilk gelişimde , Kyoto 'yu mutlaka ziyaret etmem gerektiğini çok kuvvetli olarak hissetmiştim, ve bu buluşmanın son olmadığında idrakindeydim. Ancak burada iken hissettiğim mutluluk hissinin artarak devam edeceğine çok da inanmamıştım.
Ancak içimdeki Kyoto büyüme devam ediyor. Her gün. Ben Japonya'dayken de. Sonrasında da. Geçen yıl ziyaret ettiğim Kiyomizudera Tapınağının o muhteşem ahşap terası, diğer adı ile Kiyomizudera Sahnesi bana teslimiyet, inanç ve akışa güvene dair konuşup durdu son bir yıl boyunca. Bu yıl belki Kiyomizudera ile kavuşamadım ama benimle, bu şehire bu yıl tekrar adım attığım akşamdan beri daha yüksek sesle konuşmaya devam ediyor.
Yarın Kyoto'dan tekrar ayrılıyorum. Ruhumun çok uzun zamandır beni bekleyen parçaları ile kavuşmak için geldiğimi hissettiğim bu sihirli şehirden ayrılırken, yine parçalarımı burada bıraktığımı hissediyorum. Sanki bir kısmı hiçbir zaman benimle yolculuklarımda benimle gelmeyecek ve beni burada bekleyecek. Sanki bazı parçalarım da, tamamlanmama yardım etmek için, ve sanki tekrar gelmemi sağlamak istercesine, bir sonraki buluşmamıza kadar burada kalmak için benden ayrılıyor.
Kyoto ruhumun parçalarını bıraktığım, bulduğum, geri dönmek için yüreğimin ve ruhumun bedenimi adeta taşıdığı tek yer değil belki. Ama çok önemli bir yer. Benim için çok önemli.
Tarif edemediğim, belki de adlandırmak istemediğim, ruhuma dair bir hikaye bu.
Bugün ki nefes alışlarımın Kyoto'da yankılanışı işte bu.
Şefkat, bereket ve yüreğinizin sesinin ruhunuzu da kanatlandıracağı günler sizinle olsun.
