Bu yaşamda yaş almak bir şans.
Bununla birlikte, yıllar geçtikçe sevdiklerimizi, değer verdiklerimizi yolcu etmeye şahit olmak gerekiyor.
Varsa güzellikleri ya da zorlukları, onlarsız yaşayacağımızı kabul etmek. Onlar sanki aramızda dolaşmaya devam ederken.
Özlemin farklı tatları, farklı zorlukları var. Mesela seslenememek. Söyleyemediğimiz adlar birikiyor mesela. Boş bir sahilde, ve kolay değil o sahilleri bulmak, hani bağırarak o isme seslenebilmek istiyor insan. Uzaklarda görüp, buradayım ben haydi gel, diye seslenebilmek.
Geçen yıllar sevdiklerimizle, değer verdiklerimizle vedalaşmayı gerektiriyor. Fark ediyorum ki her geçen yıl daha çok.
Bir yandan da özlemek, özleyebilmek sevmiş olmanın, sevebilmiş olmanın hediyesi değil mi? Ama yine bir yandan, yitirmenin verdiği ardı ardına gelen üzüntüler sevmekten korkutmuyor mu biraz?
Tabii bazen değer verdiklerimizin o değere layık olmadıklarını keşfetmek de var bu hayatta. Hayal kırıklıkları belki özlemlerden daha çok. Yüreğimizdeki kesikler çoğalıyorken diğer yandan kalbimizi, bizi şefkatle kucaklayanlar, kimi sihirli anlarda, iyi ki yaşıyorum, dedirtiyor. Dünyanın renklerini berraklaştıran, belirginleştiren bir umut yayılıyor güne ya da geceye.
Yokluğuna üzülebildiklerimiz, bir yandan varlıkları ile, tanışıklıklarımız ne kadar uzun ya da kısa olsun, bizi, belki de biz fark etmeden, değiştirebilenler, büyütenler.
İz bırakanlar çoğunlukla hissettirdikleri sevgi ile kalbimizde ölümsüzleşiyorlar.
...
Kelimeleri seviyorum. Hep sevdim. Söyleyebilmek, daha doğrusu yazabilmek, ruhumu özgürleştiriyor. Bunu yapacak gücü ve daha çok yapabilecek gücü istiyorum.
Yine de, bazen kelimeler yetmiyor. Ya da kelimelere güç yetmiyor. Bazı anlarda. Bazen bir fotoğraf söylemek istediklerimizi farklı bir dilde anlatıyor. Bir kareye bir ömür sığıyor. Bazen de adını bulamadığımız o duygular için renkler gerekiyor.
Resimle yirmi küsur yıldır devam eden maceramda resmin ruhumuzun için ne anlama gelebildiğini bir yandan da yeniden keşfediyorum galiba.
...
Sadece renklerin dilinde söyleyebildiklerimiz ile, bu günlerde yolcu ettiğimiz iz bırakanlara özlem ve sevgiyle...
