Bir yerlerde,
Kimi canlar,
Düşseler de, düşürülseler de,
Başkacası mümkün değilmiş gibi,
Yine ve yeniden kalkıyorlar ayağa,
Gözün gördüğünün aksine,
Onlar,
Yaşadıklarını yaşamak için doğduklarına
güveniyorlar,
Güvenip ruhlarına yolu fısıldayan sese,
Yaraya yara demeden,
Sabrı nimet bilip,
Kaynağı belli olmayan
bir umut ışığını taşıyorlar,
Turuncu gündoğumları
ve kızıl günbatımları gibi
Bazen içimizi ürperten bir kırılganlıkla,
Meydan okuyorlar
Bir nefeslik dayanılmaz dediğimiz
bilenmiş kılıçlara
ve durmak bilmez görünen yangına,
Korunaksızlığın kalkanı ile donanmış,
Kafa tutuyorlar,
Kendini haklı sanan
ateşe, kasırgaya, ve ne varsa.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder