Yeni günde, sabah güneşi ile yol alırken düşüyorum.Borçlu kalmamak.
Af dilemeye gerek kalmadan yaşamak.
Sevmek ya da bazen kabullenmek.
Başkalarını borçlu bırakmamak.
Her yeni gün o gün için yapabileceğimiz seçimlerle geliyor.
Kaderin belki bizlerin çok önceden belirlediği yol ayrımları bilinç dünyamıza gizli kalsa da, her günde o yolda nasıl yaşayacağımıza dair yapabileceğimiz çok şey de var gibi geliyor.
...
Otobüsün muavininin ikram ettiği kolonyayı avucumun içinde kokluyorum. Yükselen güneş yakınıma geliyor.
...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder